دارکوب ماژلان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دارکوب ماژلان
پرندهٔ نر
پرندهٔ ماده
وضعیت حفاظت
رده‌بندی علمی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
راسته: دارکوب‌سانان
تیره: دارکوبان
سرده: Campephilus
گونه: C. magellanicus
نام دوبخشی
Campephilus magellanicus
(کینگ، ۱۸۲۸)

دارکوب ماژلان با نام علمی Campephilus magellanicus یکی از انواع دارکوب‌های بزرگ‌جثه است و می‌توان آن را در شیلی در حاشیهٔ کوه آند و در بخش‌هایی از جنوب‌غربی آرژانتین مشاهده نمود. این پرنده جنوبی‌ترین نمونه از سردهٔ Campephilus است که دارکوب‌های منقارعاجی را نیز شامل می‌شود.

مشخصات[ویرایش]

دارکوب ماژلان ۴۵ سانتی‌متر طول دارد و وزن آن در پرندگان نر بین ۳۱۲ تا ۳۱۶ و در پرندگان ماده بین ۲۷۶ تا ۳۱۲ گرم است. این پرنده بزرگترین دارکوب آمریکای جنوبی و یکی از بزرگترین دراکوب‌های جهان است (از گونه‌های موجود تنها دارکوب سیاه و دارکوب بزرگ از دارکوب ماژلان بزرگترند).

این دارکوب‌ها عمدتاً سیاهرنگ بوده و نوک بال‌هایشان سفید است و منقاری اسکنه‌مانند دارند. نرها سر و تاجی سرخ‌رنگ دارند اما سر ماده‌ها عمدتاً سیاهرنگ است و تنها در ناحیه‌ای در نزدیکی رویشگاه منقارشان رنگ قرمز دیده می‌شود. جوجه‌ها به پرندگان ماده شباهت دارند اما تاجشان کوچکتر است و از نظر رنگ قهوه‌ای‌ترند.

آواهایی همچون «کی-ییو» و «پی-کاا»، معمولترین آواهای پرنده هستند.

تغذیه[ویرایش]

لارو حشرات و سوسک‌های بالغ غذای اصلی دارکوب‌های ماژلان را تشکیل می‌دهند. این پرنده همچنین از خزندگان کوچک نیز تغذیه می‌کند.

تولیدمثل[ویرایش]

دارکوب‌های ماژلان در اواخر پاییز تا اوایل زمستان به جفت‌گیری و تولیدمثل می‌پردازند. آنها لانه‌شان را در فاصلهٔ ۵ تا ۱۵ متری بالاتر از سطح زمین در درختان حفر می‌کند و پرندهٔ ماده بین ۱ تا ۴ تخم می‌گذارد.

منابع[ویرایش]